“Soms lijkt het een beetje op detectivewerk”

Het is al enkele weken alle hens aan dek bij onze contacttracers. Ze zijn al sinds de zomer van 2020 aan de slag maar zagen de meldingen van positieve gevallen (indexpersonen) de jongste weken pijlsnel de hoogte in gaan. De cumulatieve incidentie over 14 dagen bedroeg op 25 november 586 per 100.000 werknemers. Vorige herfst lag de piek op 3 november 2020 met 467 per 100.000 werknemers. De hoogste cijfers werden de voorbije 14 dagen in het onderwijs genoteerd (1.518 per 100.000) en bij de hulpdiensten (1.138 besmettingen per 100.000). De regio’s Turnhout en Hasselt werden daarbij het ergst getroffen.

Carry Meel is preventieadviseur infectiepreventie maar draait sinds april vorig jaar bijna voltijds mee als contacttracer. “Vorige zomer werd het kalm maar sinds september zien we de meldingen almaar toenemen”, zegt ze. 

Die komen van werkgevers die IDEWE als externe dienst kozen. “De meldingen gebeuren via het formulier op de klantenzone of de website. Vaak voegen ze aan de melding meteen een lijst toe met collega’s waarmee de indexpersoon een risicocontact heeft gehad, omdat ze bijvoorbeeld samen in de auto hebben gezeten of bij een ontmoeting geen mondmasker hebben gedragen.”

“Hoe dan ook bellen we de indexpersonen zo snel mogelijk op. We informeren hoe het met hen gaat en wanneer de eerste symptomen zich manifesteerden of wanneer ze getest werden. Vervolgens polsen we of ze een aanwijzing hebben over de bron van de besmetting. Soms hebben ze enkel nog maar een zelftest gedaan en moeten we een code genereren voor een PCR-test. Daarna begint het tracinggesprek over de contacten die ze op het werk gehad hebben; vanaf twee dagen voor de eerste symptomen of de positieve test. Ons systeem berekent vervolgens of het laag- of hoogrisicocontacten betreft en bepaalt de duur van de quarantaineperiode die gerespecteerd moet worden en wanneer er opnieuw een test moet uitgevoerd worden.”

“De laagrisicocontacten van de indexpersoon krijgen vervolgens een email dat ze zich geen zorgen hoeven te maken maar alert moeten zijn. De hoogrisicocontacten bellen we op om hen te informeren over de stappen die ze moeten ondernemen. Ook hiervoor moeten we 1 of meerdere testcodes genereren en quarantainecertificaten opmaken.”

“We polsen tijdens de gesprekken ook naar de manier waarop in een bedrijf de maatregelen opgevolgd worden en gaan na of er van hetzelfde bedrijf of in dezelfde afdeling nog meldingen kwamen. Misschien waren die indexpersonen hoog- of laagrisicocontacten van elkaar. Daardoor lijkt het soms een beetje op detectivewerk. Als we twee mensen aan elkaar kunnen linken, is er immers sprake van een cluster dat verder onderzocht moet worden. Op die manier kunnen we dan hopelijk vermijden dat de verspreiding in het bedrijf verder gaat. Het is sowieso een aanleiding om met de arbeidsarts te overleggen en te overwegen of er extra maatregelen moeten genomen worden. Als we vermoeden dat de cluster zich snel kan uitbreiden moeten we ook de regionale gezondheidsinspectie inschakelen. De overheidsdienst kan dan eventueel extra maatregelen opleggen. Hoe dan ook moeten we vanaf dan die situatie dagelijks opvolgen, in continu overleg met de arbeidsarts en de interne preventieadviseur of werkgever.”